Το Σάββατο 21 Ιανουαρίου τ.ε. και ώρα 7 το απόγευμα στο Πνευματικό Κέντρο επί της οδού Κολοκοτρώνη 8, πραγματοποιήθηκε η τρίτη συνάντηση του Σεμιναρίου Γάμου-Οικογένειας, που διοργανώνει η ενορία μας με ομιλήτρια τη Συγγραφέα και Εκπαιδευτικό κ. Αγγελική Μαστρομιχαλάκη και θέμα: “Ο χρόνος και η εκμετάλλευσή του”. Ευχάριστη έκπληξη στη συνάντηση αυτή, ήταν η παρουσία της κ. Καλιρρόης Ντινοπούλου, Ψυχολόγου και Ψυχοθεραπεύτριας. Μεταξύ των πολλών ειπώθηκαν τα εξής:
Ο χρόνος εννοείται "η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο". Γενικά Χρόνος χαρακτηρίζεται η ακριβής μέτρηση μιας διαδικασίας από το παρελθόν στο μέλλον δια του παρόντος.
Ο Πλάτωνας θεωρεί τον Χρόνο “μια κινούμενη εικόνα της αιωνιότητας” και ο πραγματιστής Αριστοτέλης ως ” τον αριθμό των κινήσεων του παρόντος σε σχέση με το πριν και το μετά”. Ο Ιερός Αυγουστίνος τον ορίζει ως ´το παρόν των περασμένων πραγμάτων, που είναι η μνήμη, το παρόν των σημερινών πραγμάτων, που είναι τα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας και το παρόν του μέλλοντος που είναι η προσδοκία”.
Ο χρόνος συνυφαίνεται με τη ζωή και την κατευθύνει στον θάνατο. Όπως οι επιβάτες του πλοίου οδηγούνται στο λιμάνι, έστω και αν κοιμούνται και δεν αντιλαμβάνονται τίποτε, έτσι και οι άνθρωποι με το πέρασμα του χρόνου οδηγούνται φυσιολογικά στο τέλος της ζωής τους. Δεν αποτελεί ψέμα το γεγονός ότι πολλοί από μας σπαταλάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουμε μάθει να επενδύουμε σωστά τον χρόνο μας, έχοντας παράλληλα μια λανθασμένη αντίληψη για αυτόν. Στην πραγματικότητα, προλαβαίνουμε να πετύχουμε περισσότερα από όσα νομίζουμε, αν διαχειριστούμε προνοητικά τον χρόνο μας και δεν τον χάνουμε.
Ο πραγματικός χρόνος κυλά πάντα με τον ίδιο τρόπο ή ρυθμό, απλά τον αντιλαμβανόμαστε σαν να επιταχύνεται ή επιβραδύνεται κάποιες φορές, λόγω της εκάστοτε υφιστάμενης βιοχημικής κατάστασης του εγκεφάλου μας.
Μας έχουν μάθει ότι ο χρόνος χωρίζεται σε τρεις διαστάσεις, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Χάσιμο χρόνου είναι όταν νιώθουμε πλήξη και δεν κάνουμε τίποτα για αυτό.
α) Η ζωή μας μέσα στον χρόνο, ενώ κυριαρχείται από αυτόν, φανερώνει συγχρόνως και τη δυνατότητα της υπερβάσεώς του.
β) Ο χρόνος που ζούμε, ενώ παρουσιάζεται ως μετρητής της ζωής μας, είναι ταυτόχρονα και μετρητής του αφανισμού μας.
γ) Ενώ γνωρίζουμε ότι ο χρόνος είναι και μετρητής του αφανισμού μας, αποφεύγουμε να αναγνωρίσουμε τις συνέπειές του στον εαυτό μας.
δ) Τέλος, ενώ αυτό που ζούμε πάντοτε είναι το παρόν, καλλιεργούμε συνειδητά μια χρονική ανεστιότητα.
Ο χρόνος είναι μια έννοια διαχρονική και ταυτόχρονα σχετική. Τι είναι σημαντικό για τον δικό μας χρόνο, προβληματίστηκε η ομάδα και συλλέξαμε ωραίες ιδέες:
- Ο ελεύθερος χρόνος μας να είναι μαζί με τα παιδιά μας
- Να ξαναβρούμε τον χαμένο χρόνο μας
- Να επιστρέψουμε στην ανεμελιά
- Να κάνουμε ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς
- Να έχουμε χαρά στη ζωή μας
- Να χαιρόμαστε τις οικογενειακές στιγμές
- Να οργανώνουμε σωστά το χρόνο μας
- Τον χρόνο τον κάνει σημαντικό η Σχέση
Η χαρά του καλού χρόνου καλό είναι να κοινωνείται, να μοιράζεται και να πολλαπλασιάζεται.
